وقتی در صحبت هایم به عنوانِ دوست یاد می شود
مطمئن می شوم که حقیقیست
هرچند کنار هم نباشیم
هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم،
من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم
هرکجا که باشد…!

بهـ راستیــــ

پایانیــــ از اینــــ تـراژدیـکــــ تـر ...!

تـو راهـتـــ را بگیـریــــ و برویــــ

منــــ راهـــمـ را بگیـرمـــ و برومــــ

آنچنانــــ کهـ حتیـــ چیزیــــ باقیـــ نمانـد

برایــــ عبرتــــ دیگرانــــ.

دلـتـنـگـــــــے هــا

گـاه از جـنـسِ اشـک انـد و گـاه از جـنـسِ بـغـض ؛

گـاه سـکـوت مـــــــے شـونـد و خـامـوش مـــــــے مـانـنـد

گـاه هـ ـ ـق هـ ـ ـق مـــــــے شـونـد و مـــــــے بـارنـد . .

دلـتـنـگـــــــے مـن

بـرایِ تـو امـّـا

جـنـسِ غـریـبــــــــے دارد . .

در خاطری که ” تویـــی ” دیگران فراموشند ،

بگذار در گوشت بگویم

” میـــخواهــمــــــــت ” …

این خلاصه ی ،

تمام حرفای عاشقــــانه دنـــیاست …!!!

الو ... الو... سلام

کسی اونجا نیست ؟؟؟؟؟

مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟ 

من یک چهار دیواری دارم و کاغذ و قلمی.

قلمی که گاه و بی گاه جور مرا می کشد

و حرف های نا گفته ام را بر کاغذ می نویسد.

در آن لحظه، قلمم مثل زبانم الکن نیست،

من من نمی کند، کم نمی آورد و ... می نویسد

شیوا، بی غلط و بدون بروز هر گونه احساسی.

وقتی می نویسم گونه هایم سرخ نمی شوند،

اشک هایم فرو نمی ریزند،عصبانی نمی شوم،صدایم هم نمی لرزد...